Projekt Lasu Przodków. Wizja Lasu Przodków w Myślenicach w okolicach góry Szubiennej dotyczy pochówku przyjaznego dla środowiska. Stale rosnąca popularność pojawiających się naturalnych cmentarzy pochówkowych w lasach w Europie skłania do idei przeobrażenia myślenickich Działów w pionierski przykład ekologicznego pochówku zielonego. Ten zielony cmentarz miałby zastąpić tradycyjne metody pochówku naturalnymi procesami i biodegradowalnymi opcjami, z naciskiem na ochronę i rekultywację gruntów.
Projekt Lasu Przodków
Na tak powstałym lesie pochówek odbywałby się w naturalnych sosnowych skrzynkach, całunach, a nawet okazjonalnym pochówku grzybowym. Ta ekologiczna metoda pochówku zastępowałaby pochówek trumny ekologicznym zasobnikiem lub biodegradowalną urną. Każdy taki naturalny pochówek na odrestaurowanej łące lub lesie przyczynia się do ekologicznego przywrócenia krajobrazu. Także długoterminowej ochrony oraz zaopatrzenia Myślenic w cień, chłód letni i nowe zasoby czystego powietrza. Wiele z tych zielonych miejsc pochówku byłaby oznaczona pamiątkowymi dębami, bukami, sekwojami lub po prostu grawerowanymi naturalnymi głazami.
Cmentarz komunalny w Polance /Myślenice/ daje możliwość pochówku w tradycyjny, acz nie ekologiczny sposób. Zaś pochowanie bez balsamowania i używania betonowych lub prefabrykowanych grobowców byłoby nowością dla ludzi z mniej zasobnym portfelem lub o poglądach ekologicznych. Zgodnie z tą metodą ciała są pochowane albo w naturalnej drewnianej trumnie bez metalu. Albo w płóciennym całunie grobowym, albo w kostiumie pogrzebowym, ewentualnie w urnie. W przypadku braku sklepienia grobowego pozostała ziemia jest usypana nad grobem i powoli i naturalnie wyrównuje się z biegiem czasu.
Ten rodzaj pochówku, ze względu na ekologię, mógłby być oferowany dla zmarłych w innych miastach, a przede wszystkim dla Krakowa. Całość lasu i łąk byłaby wypielęgnowana przez spółkę lub udziałowców gruntów, zapewniając idealne, długoterminowe środowisko do sadzenia i pielęgnowania większej liczby drzew. Tworząc las tam, gdzie wcześniej były łąki i nieużytki, co jednocześnie dałoby zatrudnienie dla wszystkich ludzi w okolicy. Ponadto wszelkie zaplecze cmentarne, szkółki leśne, usługi, dbałość, byłyby odpłatne i finansowane przez ludzi wykupujących tę usługę i jej jakość.
Te specjalne pochówki wśród drzew dają wyjątkową okazję do świętowania życia ukochanej osoby, czyniąc planetę zdrowszą i piękniejszą przestrzenią. Ponadto zorganizowana również ceremonia, zupełnie odmienna od dzisiejszej, pozwoliłaby zbliżyć się do staropolskiego świętowania pochówku i wspomnień w okolicznościach przyrody. W tym projekcie uwzględniona byłaby również możliwość noclegu czy organizacji zaduszek. W ten sposób powstawałby stale rosnący las przodków, z setkami nowych drzew pamięci, sadzonych rok po roku. Tworząc gęsty las pamięci, w którym przyszłe pokolenia mogłyby uczcić tych, którzy odeszli przed nimi. Każdy pochówek i posadzenie drzewa byłby poruszającym świadectwem przeżytego życia.
Projekt Lasu Przodków – Podsumowanie:
Co dałby taki powstały Las Przodków? Będzie oszczędzał wodę, chłodził otaczający pejzaż miejski, przetwarzał CO2 i uwalniał O2 do środowiska, dawał chłód i tworzył mikroklimat. Na dodatek dawałby zatrudnienie i stałą pracę wszystkim okolicznym mieszkańcom. W planach jest także małe jezioro miedzy dwoma działami, aby w ten sposób skondensować i zgromadzić wodę na potrzeby leśne, a także całej okolicy. Pamiątkowe drzewa będą schronieniem dla dzikiej przyrody na nadchodzące lata.
Jak działa projekt Lasu Przodków?
- Wybieranie miejsca pochówku i drzewa lub naturalnego miejsca pochówku. Wybierać można spośród setek przestrzeni, w których drzewo pamięci będzie miało wystarczająco dużo światła i miejsca, aby się rozwijać i rosnąć.
- Wybieranie drzewa. Można posadzić nowe drzewo lub można umieścić skremowane szczątki w pobliżu istniejącego drzewa. Spośród drzew preferowane są dęby kalifornijskie (quercus agriolia) oraz rodzime gatunki, które są korzystne dla środowiska oraz lokalnej flory i fauny. Do każdego nowo posadzonego drzewa pamięci przylegałaby przestrzeń wystarczająca na co najmniej dwa pola kremacyjne. Dodatkowe, sąsiadujące przestrzenie mogą pomieścić całe rodziny, teraz i w przyszłości.
- Ceremonia sadzenia drzew. Zasianie korzeni nowego drzewa skremowanymi szczątkami ukochanej osoby buduje pomost między dobrze przeżytym życiem a tym, które dopiero się zaczyna. Świadczenie o naturalnych cyklach życia może zapewnić intuicyjne uzdrowienie ocalałych i bliskich. Spalone szczątki mieszają się z korzeniami i glebą drzewa w pobliżu jego podstawy. Albo podczas sadzenia, albo w sąsiedztwie istniejących drzew. Biodegradowalna urna będzie sprzyjać wzrostowi nowego drzewa, zachowując jednocześnie szacunek dla środowiska. Łączenie skremowanych szczątków z substancjami odżywczymi, aby zapewnić optymalne warunki do rozwoju nowego drzewa.
PS. Śmierć nie jest przeciwieństwem życia, ale jest jego częścią. – August Witti
________________
#ProjektLasuPrzodków
