Jak sobie wybaczyć? Aby sobie wybaczyć, trzeba wiedzieć czym jest empatia, współczucie, życzliwość i zrozumienie, wiedzieć, rozumieć i stosować. Wybaczenie wymaga również akceptacji faktu, że jest wyborem. Naszym wyborem. I choć wydawać się to może bolesne i nieprzyjemne, ale są w życiu rzeczy, dla których warto znosić nieprzyjemności, ból, a nawet cierpienie, po to, aby iść naprzód. Wybaczenie sobie jest jedną z tych rzeczy. Kilka wskazówek w dopomożeniu wybaczenia.
Jak sobie wybaczyć
1. Koncentracja emocjonalna
Skupienie się na emocjach. Rozpoznanie i zaakceptowanie uczuć, które pozostały. Przyjęcie ich.
2. Głośne potwierdzenie
Każdy błąd musi być obnażony. Głośne przyznanie przed sobą samym to wstęp do wniosków nauki płynącej z błędu. Wypowiedzenie na głos w wielu przypadkach daje uwolnienie od niektórych ciężarów wewnętrznych. W umyśle pozostaje to, co jest nauką działań i konsekwencji.
3. Przyjęcie, że każdy błąd jest nauką
To stopnie doświadczenia, a te zaś są uczeniem się na własnych błędach, by szybciej i konsekwentniej iść naprzód.
4. Wstrzymanie procesu
Pomocna jest wizualizacja myśli i uczuć włożonych w pudełko. Zamkniętych, zakopanych, zatopionych w nicości. Chodzi o to, aby zapomnieć.
5. Rozmowa z wewnętrznym krytykiem
Dobrze jest napisać domniemaną bądź prawdziwą rozmowę z wewnętrznym krytykiem. Napisanie czegoś takiego zmienia optykę i można wówczas zidentyfikować zapożyczone wzorce myślowe, które sabotują zdolność wybaczenia.
6. Rozpoznanie samokrytycyzmu
Sami dla siebie jesteśmy najgorszymi krytykami. Czas zauważyć i dostrzec, kiedy pojawia się ten szorstki, niemiły głos, a następnie zapisać go /obnażyć/. Można być szczerze zaskoczonym tym, co mówi ten wewnętrzny krytyk.
7. Wyciszenie krytyka
Po rozpoznaniu, czas na uciszenie. A najlepiej to zrobić, konfrontując go z nami samymi. Zapisać, przeczytać, zrozumieć i zapomnieć, gdyż nasza osoba to także ten głos, acz złośliwy.
8. Określenie pragnienia
Jeśli zranioną jest inna osoba, czas to naprawić. Czas określić najlepszy sposób działania. Czas przeprosić. Można rozważyć zadośćuczynienie. Spróbować naprawić błąd. Zadośćuczynienie ułatwia sprawę.
9. Osobiste rady
Radzimy innym, więc i czas posłuchać swoich rad.
10. Zatrzymanie wahadła
W naszej naturze leży poświęcanie czasu i energii na powtarzanie naszych błędów. Robimy to od wieków, ba, całych tysiącleci. Może warto zaprzestać głupich zachowań sabotujących nas samych. Bo to do niczego mądrego nie prowadzi. Zauważmy, co się spieprzyło i naprawmy to. Każdemu wszak zdarza się coś zepsuć, niech się zdarza też naprawa.
11. Okazanie życzliwości i współczucia
Oduczyć się należy krytyki samego siebie. Okazać sobie trochę życzliwości i współczucia. Ale zacząć należy od przebaczenia sobie, to nas nauczy przebaczać innym. Wymaga to czasu, cierpliwości i przypomnienia sobie, że zasługujemy, jak każdy, na przebaczenie.
12. Skorzystanie z rad
Dobrze jest też posłuchać rad profesjonalisty. Jeśli ktoś może nam dopomóc w przebaczeniu sobie, to skorzystajmy. Dla własnego zdrowia, dobrobytu, dostatku, szczęścia i miłości. A bez przełamania siebie i wybaczenia sobie to się nie odbędzie.
Jak sobie wybaczyć – Podsumowanie:
Kiedy zidentyfikujemy swoje uczucia, oddajmy im głos i zaakceptujmy je. Zaakceptujmy fakt, że błędy są nieuniknione i to leży w ludzkiej naturze. Ale w ludzkiej naturze jest też kochać, współczuć i wybaczać. Ta ludzka natura to my/ja. Czas zacząć dostrzegać, że przebaczenie jest wyzwalające.
PS. Żyć trzeba tak, aby nie musieć nikogo przepraszać. – August Witti
__________
#Wybaczenie
